" قیام شما برای خدا و رهایی
امت اسلامی می باشد و تحمل و رنج در راه آن از بزرگترین عبادات است و به فضل
الهی ، برای شما ثواب مجاهدین صدر اسلام را دارد. طولانی بودن راه خدا شما را
استوارتر گرداند، چنانچه رنج های بیست و چند ساله، رسول اکرم صلی الله علیه و آله
را استوار و استوارتر می کرد ( صحیفه نور/ جلد 2 / صفحه 213 ، 4/8/57 ) ".
بینش عبودیت محور و نه منفعت محورو به قول نخبگان و علماء ! عقلانی، تحمل رنج
و سختی در راه خدا را بزرگترین عبادات می نامد و آن را مایه ی استوارتر شدن بندگان
برمی شمرد و اساساً ذات ایستادگی در راه
خدا را متضمن تحمل رنج می داند و نه امری عارضی. در مقابل، بینش به اصطلاح عقلانی
و منفعت محور، این ایستادگی و مجاهدت ها را دیوانگی و رنج بیهوده و نوعی خودآزاری
و مردم آزاری دانسته و برای دستیابی به آسایش و رفاه، حاضر به سازش با دشمن و نشان
دادن هر نوع انعطافی می باشد.
حال این که چرا چنین است، برمی گردد به نوع عقیده و اهدافی که این بینش مد نظر
دارد . در بینش منفعت محور، اساساً انقلاب رقم خورده است برای دستیابی به رفاه بیش
تر، چه بسا بدون انقلاب هم می شد که به این هدف دست یافت! در این بینش انقلاب
اسلامی و اهداف متعالی آن شناخته نشده ، یعنی عقاید این دسته، عقاید انحرافی است.
اینان اعتقادی به انقلاب اسلامیِ حقیقی ندارند و آن را تحقق عبودیت نمی دانند (
چرا که اصلاً عبودیت مدنظر این نوع بینش نیست )، بلکه آن را تنها حرکتی سیاسی میدانند که در برهه ای از
تاریخ اتفاق افتاد و تمام شد. حال نیز وقت مدرن شدن و دستیابی به رفاه مادی بیش تر
است. اینان به دنبال تحقق نهضت انبیاء الهی ( همان هدفی که امام خمینی (ره) بارها
و بارها برای انقلاب اسلامی برشمرده اند ) و ادامه ی مبارزات ائمه اطهار (ع ) و
زمینه سازی برای ظهور حضرت حجت (عج)
نیستند و آنچنان است که حتی صحبت از این اهداف متعالی را انحراف می خوانند!
همان کاری که با دولت انقلابی و مخلص نهم و دهم کردند.