منظور از طرح این دیدگاه بررسی چرائی و چگونگی تحقق جنبش های توتالیتر( تمامیت خواه ) است . طبق این نظریه که مشهورترین نظریه پردازان آن "هانا آرنت" و" ویلیام کورن هاوزر" می باشند، جنبش های توتالیتر در جوامع توده ای به وقوع می پیوندند. بدین شرح که ؛ در چنین جوامعی، وفاداریهای گروهی و ارتباطات حزبی و سازمانیِ عامه به دلایلی محو می گردد و جامعه به شکل توده ای درمی آید.
" از نظر آرنت، اتمیزه شدن اجتماعی و فقدان روابط معمول و فردی شدن، مقدم بر جنبش توتالیتر است و جنبش های توتالیتر در جائی رشد می کنند که عامه ای به وجود آمده است که به دلیل بی تمایلی و بی تفاوتی، نمی تواند در گروه های سنتی و احزاب سیاسی متشکل گردد، زیرا تشکل فوق مبتنی بر آگاهی و تمایل در نفع و مقاصد معینی است ". (1)
در این چنین جامعه ای مردم که وابستگی به هیچ گروهی ندارند و احساس خلأ می کنند، آماده ی پذیرش هر ایدئولوژی جدیدی می باشند . در این شرایط ، نخبگان رهبر جنبش توتالیتری که مردم را در دسترس مستقیم ( بدون واسطه ی احزاب ) می یابند، با عوام فریبی، هواداری مردم را نسبت به خود جلب می نمایند و نهایتا حکومتی توتالیتر تشکیل می دهند که منافی اصول دموکراسی است.
این نظریه بر مبنای فلسفه ی پلورالیستی قرار دارد و فرضیات اساسی دموکراسی پلورالی را قابل به کاربری در جوامع گوناگون می داند. بر این اساس، تکثر مراکز قدرت در جوامع سبب ثبات سیاسی و توحدِ آن سبب بروز بی ثباتی هایی در نظام سیاسی می گردد.
بر این اساس، هر جامعه ای که احزاب و گروه بندی ها و دسته بندی های از انواع مختلف در آن کم رنگ باشد و عموم مردم آن به سمت یکپارچگی قدم بردارند، جامعه ای توده وار محسوب می گردد و اگر حرکتی انقلابی و جنبشی مردمی در آن به وقوع پیوندد، توتالیتری و به دور از دموکراسی خواهد بود.
