" خداوندا ! اگر هیچ کس نداند، تو خود می دانی که ما برای برپائی پرچم دین تو قیام کرده ایم و برای برپائی عدل و داد در پیروی از رسول تو در مقابل شرق و غرب ایستاده ایم و در پیمودن این راه لحظه ای درنگ نمی کنیم ". ( امام خمینی رحمة الله علیه، صحیفه نور، ج 20، ص 133، تاریخ 6/5/1366 )
پیروی از رسول الله صلی الله علیه و آله و سلّم به هدف تحقق عدل و داد در نظام اجتماعی و شخصیت فردی می باشد و حضرت امام خمینی (ره) این پیروی را در ایستادگی در مقابل شرق و غرب ، توصیف نموده اند. حال این سؤال پیش می آید که مگر شرق و غرب کدام اند؟ ماهیتشان چیست و چرا باید در مقابل آنها ایستادگی کرد و آن را پیروی از رسول الله (ص) دانست؟!
درست است که شرق و غرب در جهانِ پیش از فروپاشی کمونیزم، دو قطبِ قدرت در مقابل یکدیگر قلمداد می شدند، لیکن اساساً و ذاتاً این دو با یکدیگر اختلاف مبنائی نداشته، بلکه یک ویژگی مشترک ذاتی داشته اند و آن این که هر دو با مبنا قرار دادن اعتقادات غیرالهی و الگو قرار دادن ایدئولوژی های منقطع از وحی ( شریعت خودساخته ی بشری )، به دنبال تحقق عالمی منقطع از وحی و تحمیل نظم غیرفطری بر زندگی بشر، بوده اند. در حقیقت این دو، در مبانی اندیشه ای ( هستی شناسی، انسان شناسی و خداشناسی ) مشترک بوده اند و هر دو با تکیه بر عقلِ خودبنیادِ بشرِ مدرن به دنبال سامان دادن به عالمِ اومانیستی بوده اند و تنها اختلافشان در روش ها و طرح های ساماندهی به این عالمِ خاص می باشد.
پس از فروپاشی کمونیزم، غرب، تنها نماینده و رهبر این نوع جهان بینی در جهان شد. اما غرب کدام است؟ آیا منظور از غرب، مجموعه ی کشورهای اروپائی و آمریکا می باشد؟
همان طور که اشاره شد، کشورهای منطقه ی غربیِ دنیا که سرمنشأ ظهور مدرنیته می باشند، تنها نمایندگانِ این عالم می باشند، اما غرب به معنای واقعی خود در عالم کنونی، ریشه در وجود انسان ها دارد و اختصاص به جمعیت و کشور خاص ندارد. غرب، وجودِ تغییریافته و متحولِ انسان مدرن است. غرب، ظهور حقیقت اومانیزم در نظام زندگی بشر جدید است و این غرب، در همه ی جهان کنونی به درجات مختلف، رسوخ و ظهور دارد و مسلماً بیش ترین ظهور را در مبدأ پیدایش خود دارد اما منحصر به آن کشورها نیست.
